Lewandowski Kazimierz Jan, pseud. Kael, Libicoco, Mir, Maska, Rubicante, krypt. K. L., K. J. L. (1869–1938), poeta, nowelista, doktor medycyny, dentysta. Ur. 31 V w Zatorze, syn Józefa, doktora medycyny, i Anny z Piątkowskich. W l. 1880–90 uczęszczał do Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, razem ze Stanisławem Wyspiańskim. W semestrze zim. 1892/3 immatrykulował się na Wydziale Lekarskim UJ. Kontynuował studia w l. 1893–1901, ale Wydziału Lekarskiego w Krakowie nie ukończył. Dyplom doktora medycyny uzyskał w r. 1903 (wg „Rocznika Lekarskiego”), prawdopodobnie na innym uniwersytecie. Podczas lat studiów przez pewien okres przebywał w Bochni i Tarnowie, gdzie uczył matematyki w tamtejszych gimnazjach.
Twórczość literacką rozpoczął jeszcze podczas studiów uniwersyteckich, publikując w Krakowie w r. 1893 (własnym nakładem) tomik poezji pt. Szella, poświęcony Zygmuntowi Niedźwieckiemu. Liczne wiersze o tematyce miłosnej, prozę artystyczną, nowele i szkice publikował w czasopismach krakowskich (m. in. „Dzienniku Krakowskim” 1896–7, „Życiu” 1898, „Urwiszu” 1898, „Młodości” 1900, „Liberum Veto” 1903), lwowskich („Słowie Polskim” 1901, „Nowym Słowie Polskim” 1902, „Nowym Głosie Polskim” 1902), jak również w warszawskich („Kurierze Codziennym” 1894, „Głosie” 1901, „Prawdzie” 1902, „Chimerze” 1904). W r. 1900 ukazał się w Warszawie następny zbiór wierszy L-ego zatytułowany Lais, poemat. Tomik wzbudził zainteresowanie i wiele krytycznych uwag z konkluzją: «mieszanina prawdziwego talentu poetyckiego z chorobliwym modernizmem». Doszukiwano się naśladownictwa Baudelaire’a, Verlaine’a i Maeterlincka.
L., zaprzyjaźniony z Wyspiańskim, był znaną i popularną postacią na terenie Krakowa w latach dziewięćdziesiątych XIX w. Wspomnienia z tych czasów, dotyczące zarówno środowiska literackiego, jak i uniwersyteckiego, opisał barwnie w swych zapiskach gawędziarskich, które opublikował w „Kurierze Literacko-Naukowym” (1935, 1936, 1937, osobno tylko częściowo Kr. 1935) pt. Przedwiośnie Młodej Polski. Anegdotyczno-plotkarskie wspomnienia oddają dobrze atmosferę ówczesnego Krakowa i stanowią wartościowy dokument epoki, zwłaszcza że kilka szkiców poświęcił autor Wyspiańskiemu (Bunia. Nieznany pastel Wyspiańskiego, Chochoł, W 25 rocznicę śmierci Wyspiańskiego). Od r. 1904 zamieszkał L. we Lwowie i zajął się praktyką lekarską, tamże w latach trzydziestych prowadził własny gabinet dentystyczny, będąc równocześnie przez wiele lat wojewódzkim dentystą. Z zakresu medycyny napisał kilka broszur, np. Chore zęby w chorym ciele (Lw. 1909), O śmierci wchodzącej przez usta (Lw. 1927).
Przede wszystkim zajmował się L. jednak pracą literacką. Przez wiele lat współpracował z lwowskim „Słowem Polskim” (1909–11, 1920–9), drukował wiersze, jak i prozę również w „Wieku Nowym” (1922, 1925–30) oraz w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym” (1932–3). W l. 1932–4 redagował czasopismo kulturalne „Kultura Lwowa”, gdzie zamieszczał liczne wiersze i artykuły sygnowane najczęściej pseud. (np. Libicoco, Rubicante). L-ego interesowała również problematyka filozoficzna. W r. 1917 wydał we Lwowie pogadankę filozoficzną pt. Na szlakach szczęścia i niedoli. L. jest autorem kilku sztuk dramatycznych (Szkoła miłości. Dramat w trzech aktach, Dzwonek cmentarny. Dramat w jednym akcie, Mieszko Kłapouch. Sztuka dla dzieci, Rewia kolorowa Serwus Fredro!, nie drukowanych) oraz scenariuszy filmowych. W r. 1932 wydał Korale Łady, obszerny (ponad 350 s.) poemat dygresyjny o tematyce erotycznej, napisany potoczystą oktawą.
L. zmarł we Lwowie 15 XI 1938 jako postać w literaturze niemal zupełnie zapomniana.
Dwa portrety wykonane przez S. Wyspiańskiego (z r. 1898 i 1899), reprod. w albumie: Stanisław Wyspiański, Oprac. H. Blumówna, (1970); Fot. w: „As” 1935 nr 33; – [Cehak A.] Stodor A., Lais, „Iris” 1900 nr 17; Chmielowski P., Ze współczesnego Parnasu, „Kur. Codz.” 1902 nr 167; Ćwikowski A., Korale Łady. „Dzien. Lud.” 1932 nr 188; Drogoszewski A., Poezja i rymy, „Prawda” 1901 nr 27; Feldhorn J. Na palecie Fragonarda, „Nowy Dzien.” 1932 nr 268; Feldman W., Współczesna literatura polska, W. 1903 s. 388, 402; Krzyżanowski J., Neoromantyzm polski, Wr.–W.–Kr. 1969 s. 78, 378; Kubacki W., Przedwiośnie Młodej Polski, „Wiad. Liter.” 1935 nr z 15 I; Odkrycie wielkiego poety we Lwowie, „Sprawiedliwość” 1927 nr 2; Zawodziński K. W., Outsiderzy i maruderzy, „Przegl. Współcz.” T. 45: 1933 s. 279–80; – Zbiór poetów polskich XIX w., Oprac. P. Hertz, W. 1966 IV; Waśkowski A., Znajomi z tamtych czasów, Kr. 1960 s. 45, 61; – „Gaz. Pol.” 1900 nr 28; „Kur. Liter.-Nauk.” 1927 nr 44 (H. H. Orzechowski), 1932 nr 3 (R. [Sinko T.]), 1938 nr 48; „Myśl Narod.” 1932 nr 16 (A. W.); „Przegl. Polit., Społ. i Liter.” 1893 nr 21 (Rec. Szella); – Arch. UJ: Akta W. L.; IBL PAN: Kartoteka Bibliograficzna.
Celina Gajkowska